یک چراغ سبز کنار عکس پروفایل یار، قلبم را به تب و تاب میاندازد! این تصویر نشان میدهد همزمان با من در آن سوی کره زمین آنلاین است! میفهمم که هر لحظه امکان دریافت پیاماش را دارم که البته در انتهای باورم این است که او پیامی نخواهد داد!
اینترنت برای من یعنی صبر یعنی سکوتی که شاید با صدای پیامکاش به دنیای زیبا تبدیل شود!
اینترنت برای من یعنی بودنهایش یعنی نبودنهایش یعنی ساعاتی که به روشن بودن چراغ پروفایلاش خیره میشوم!
برای من اینترنت یا همان فضای مجازی بخصوص اینستاگرام یعنی راه ارتباطی با یاورم! یعنی اگر این راه نبود دلم هر روز از غصه نبودناش دق میکرد...
تا به این به این فکر کردی که اگر اینترنت نبود دنیا چه شکلی میشد؟ به این فکر کردی که چقدر دنیا زیباییهایش را از دست میداد؟ چقدر عاشقها در فراق یار آواره میشدند؟ همه ما به اینترنت بدهکار هستیم! او بود که عمق و احساس وجودی ما آدمهای عاشق را گرم نگهداشت...